ΤΗΣ ΛΙΜΝΗΣ

Γαλάζια νερά, της λίμνης η αρχοντιά ξεπροβάλλει.

Αιθέρια ομορφια, της πόλης το μόνο κοράλλι.

Εστία ζωής, γαλήνης υγρής και ηρεμίας.

Φαντάζει πλατιά, πηγή ξενοιασιάς και μαγείας.

Της νύχτας σκιές στολίζουν την πράσινη λίμνη.

Καράβια μικρά, φωτάκια αναμένα στην πρίμνη.

Αγέρας αχνός δροσίζει το πρόσχαρο κύμα.

Η άμμος λευκή, πιστή της αγνότητας μνήμα.

Αλλάζει ο καιρός και πέφτει στη λίμνη σκοτάδι.

Θολώνει ο βυθός και μοιάζει σα μαύρο πηγάδι.

Της νύχτας σκιές λερώνουν τα κρύα νερά της.

Αγέρας ψυχρός σκορπά τα μουγγά κύματά της.

Φοβάτ' η ακτή και η άμμος σκουραίνει σα χώμα.

Τ' αστέρια αμυδρά σκορπούν έν' αδύναμο χρώμα.

Τα φύκια μουντά κουρέλια στης όχθης την άκρη.

Φεγγάρι χλωμό μια αχτίδα προδίδει σα δάκρυ.

Δυο πρόσωπα ξένα της λίμνης η όψη προβάλλει.

Διαμάντι το ένα και τ' άλλο γδαρμένο ατσάλι.

Γαλάζια νερά, ζεστό φουσκωμένο καϊμάκι.

Το πίνει η νυχτιά και βγαίνει από κάτω φαρμάκι. -