ΘΕΑΤΡΟ ΣΚΙΩΝ
Αρχαίο θέατρο σκιών, κόμβος των μύριων στεναγμών τα όνειρά μας.
Πίσω από ύφασμα λευκό στήνουν φιγούρες και χορό τα μυστικά μας.
Παίζουν τα χέρια τις σκιές, γίνεται το πανί μπαξές όλο ζουμπούλια.
Τα όνειρα, τα μυστικά παίρνουν μορφή, βγάζουν φτερά σα νυχτοπούλια.
Τρέμει το άσπρο το πανί από του πάθους την τρελλή την τρικυμία.
Φιγούρες, ξύλα, και σχοινιά μπλέκονται όλα νοερά στη φαντασία.
Γεμίζει γέλια ο μπαξές καθώς τραβούνε οι σκιές τ' άσπρο σεντόνι.
Μπροστά απ' το πανί πηδούν, τη φαντασία προκαλούν, την κάνουν σκόνη.
Όλα τα όνειρα μαζί, μια ανεξέλεγκτη πομπή, παίζουν παιχνίδια.
Και τα κρυμένα μυστικά σέρνονται ύπουλα κι αργά σα χίλια φίδια.
Σκιές, φιγούρες, μυστικά, όνειρα, χέρια, σκηνικά, όλα μπλεγμένα.
Δίνουν στο θέατρο ζωή, στη φαντασία της χαράς τα ξεχασμένα.
Κι εγώ πιο πέρα θεατής αυτής της φοβερής σκηνής κοιτώ μοιραία.
Μα μόλις παω να σηκωθώ, να πάρω μέρος στο χορό, κλείνει η αυλαία. -