ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΕΒΡΑΙΟ

Σε κάποιο μνήμα σ' έθαψε της αδικίας το χώμα.

Σε ψάξανε πολλοί, μα δε σε βρήκανε ακόμα.

Ο τάφος σου δεν έχει πέτρα, μήτε τ' όνομά σου.

Με άλλους χίλιους έφυγες μέσα στην αγκαλιά σου.

Το χώμα σου κι αν στέγνωσε, υγρή η θύμηση σου.

Στα μάτια φέρνει δάκρυα η άδικη ζωή σου.

Κι αν δε σε ξέρω, κι αν τους πόνους σου δεν έχω ζήσει,

σημάδια στην καρδιά μου η ιστορία έχει αφήσει.

Μακάρι ν' αναπαύτηκες, αγνή ψυχή, όπου και νά 'σαι.

Μακάρι αυτά που έζησες στον ύπνο σου να μη θυμάσαι.